زندگی

.

زندگی هیچ وقت جاده صاف بدون پستی و بلندی نبوده، جاده ای است پر از فراز و نشیب، پیچ و خم، سراشیبی های تند و سربالایی های طاقت فرسا شاید به خاطر همینه که زندگی از یکنواختی در می آد چون هم روزهای تلخ و سخت داره هم روزهای شیرین و آروم و شاید به خاطر همینه که توی این مسیر می تونیم رشد کنیم، بزرگ بشیم و با تجربه.
درسته که مسیر زندگی برای هرکسی یک شکل و یک رنگه ولی برای همه بالا و پایین داره برای همه روزهای تلخ و شیرین داره و این به اون فرد بستگی داره که چطور طی طریق کنه و به مسیرش ادامه بده می تونه بعد از زمین خوردن بلند نشه و برای همیشه شیرینیهای و زیبایی های پیش رو رو از دست بده یا می تونه بعد از زمین خوردن بلند بشه و به مسیرش ادامه بده اما با کمک و تکیه به دیگری یا می تونه به تنهایی بلند بشه به مسیرش ادامه بده حتی اگر بر سر راهش سربالایی طاقت فرسایی باشه، می تونه نگاهی به آینده داشته باشه و از زندگی در حال لذت ببره و کوله باری از خاطرات شیرین گذشته اش را همیشه همراه داشته باشه که با یادآوریش انرژی بگیره یا می تونه همیشه نگاهش به گذشته باشه و حسرت و افسوس لحظاهایی که از دست داده رو بخوره، می تونه فقط به نقاط تیره و تاریک راه خیره بشه و طلوع خورشید رو هیچوقت نظاره گر نباشه، می تونه تخته سنگی رو مانعی بر سر راهش ببینه که نه ازش می تونه رد بشه نه به اون تکیه بده و استراحت کنه یا اون رو تکیه گاه برای استراحت و به آرامش رسیدن ببینه.

مسیر زندگی با افکار و دیدگاه ماست که رنگ می گیره و زیبا می شه یا تاریک و زشت و تلخ، عبور از اون سهل و آسون می شه یا طاقت فرسا و صعب العبور، رو به آینده یا راکد و حسرت در گذشته.....

.