We

. تعطيلات يك ماهه ما هم به سرعت برق و باد به پايان رسيد البته هنوز خودمون مطمئن نيستيم كه يك ماه تعطيلات بوديم ولي تاريخ تقويم اينطور مي گه كه يك ماه گذشته. روز اولي كه بايد مي اومدم سركار خيلي سخت بود ولي از اونجايي كه بزرگترين خصلت بشر عادت كردن و انعطاف پذيريه من هم به سرعت خودم رو با 6 صبح از خواب بلند شدن دويدن در طول مسير كه به موقع سركار برسم توي ترافيك گير كردن با راننده تاكسي ها چونه زدن كه زيادتر كرايه نگيرن با مردم درگير شدن تا حقت رو نخورند و غيره ... وفق دادم. خلاصه كه طي اين يكي دو روزه چنان شرايط برام عادي شد كه بعضي مواقع از خودم مي پرسم كه شايد تعطيلاتم رو توي خواب رفتم. البته به قولي يكي از دوستان هوا و ترافيك تهران علاوه بر آلودگي و اعصاب خوردي وابستگي شديد مي آره اونقدر كه اگه يه مدت توي ترافيك و آلودگي نباشيم دلتنگش مي شيم اونقدر دلتنگش مي شيم كه تا يك نفس مي كشيم و در حد 10 دقيقه توي ترافيك گير مي كنيم سريع برمي گرديم به شرايط قبل. البته اين رو هم بگم درسته كه شرايط رو پذيرفتيم و سريع خودمون رو برگردونديم به دوران قبل از تعطيلات ولي براي تعطيلات بعدي هم داريم لحظه