اگه بخوام اینجا بنویسم درش خیلی زود تخته میشه. قبل از هرکسی فکر کنم پررنگ اعتراض کنه. عجب حکایتیه که آدم نتونه حرفش روبزنه. خود سانسوری داوطلبانه اینه، واسه همین میگن اجرش از شهادت کمتر نباشه بیشتر نیست. روزها بسرعت میگذرن. ابطحی رو آزاد کردن. خوشحال شدم از این خبر. کردان هم مرد. انگاری ابطحی پاش رو سیم بود عزراییل خط نمیداده. حالا اونجا ایشالاه! با دکترا محشور بشه این دنیا که نشد. میگن آکسفورد یک هفته عزای عمومی اعلام کرده! کسی خبر داره جاش راحته یا نه؟ یه ملت دل نگرانن بابا! من غصه ام از اینه که اگر قصه مایاها در خصوص ترکیدن جهان و جهانیان در 2012 درست دربیاد در آن هنگام طبق داستان دار و دسته دایناسور، هنگام انفجار هنوز الفنون کمک دست صاحاب مملکته؟ پس تکلیف صاحب زمون چی میشه؟ در کل تکلیف ما چیه؟ آیا کسی میدونه چه روز و چه ماهی تو 2012 قراره بترکیم؟ میرسیم روز قدس و 13 آبان و... رو برگذار کنیم یا نه؟ یک کم رمزی نوشتم اونا که واردند میدونن من چی میگم. الکی که که نیست.