لالایی عزیز خوبم

یه ضرب المثلی هست که می گه بچه بادومه نوه مغز بادومه حالا من می گم این ضرب المثل در مورد پدر و مادر و مادر بزرگ و پدر بزرگ هم صدق می کنه مادر و پدر نعمت واقعا بزرگیند یا میشه گفت جواهرند ولی تمام شیرینی خاطرات بچگی ماله مادربزرگ و پدربزرگ ها ست. خونه مادربزرگ و پدربزرگ بهترین و امن ترین جای دنیا می شه که بچه ها دوست دارند برند پر از قاقالی لی های خوشمزه که با عشق اونها رو برای نوه هاشون قایم می کنند که بچها با خوردن اون قاقالی لی ها اونها رو مهمون یک لبخند بکنند. پدر و مادر برای تربیت بچه ها سختگیری می کنند ولی وقتی بچه ها پیش مادربزرگ و پدربزرگشون هستن آزادن که هر کاری بکنند، لوسشون می کنند و کلی نازشون رو می خرند، نسبت به مادر و پدر بیشتر وقت آزاد دارند که با نوه هاشون بازی کنند یا اونها رو سرگرم کنند، با زبون خود بچه ها اونها رو سرگرم می کنند مثل قصه هایی که شاید هزار ها بار از زبونشون شنیده باشیم ولی همین قصه ها از کارتونهای والت دیسنی هم برامون شیرین تر و قشنگتر می شه من خودم یادمه که عزیزم 2 قصه بیشتر برای ما تعریف نمی کرد ولی هر وقت پیش ما بود من و برادرم ازش می خواستیم که یکی از اونها رو برامون تعریف کنه خودش بهمون می گفت این قصه ها که تکراریه کلی براتون تعریف کردم ولی ما عاشق این بودیم که با شنیدن این قصه ها به خواب بریم چند سالی بود که دیگه قصه هاش یادش نمی اومد و حالا ما باید براش قصه بگیم قصه لالایی:

لالالالا عزیز خوبم آروم بخواب عزیز خوبم

خداحافظ خاطرات شیرین کودکی

خداحافظ شیرینی کشمشی های سفره هفت سین

خداحافظ نون و پنیرهای عصرونه که تابستون توی حیاط برامون درست می کردی

خداحافظ اون دستهای زحمت کشیده که بهترین و نرمترین دستهای دنیا بود

خداحافظ اون صورت پر از چرکی که مهربانترین و شیرین ترین چهره دنیا بود

لالالا عزیز خوبم آروم بخواب عزیز خوبم